Blog 5 Hoe leven we in het nu?
Van een 5-jarenplan-meisje naar leven in het nu
It’s all about balance. Of het nou gaat om de balans tussen gezonde voeding en af en toe lekker uit eten, tussen sporten en ontspannen, keihard werken en een dagje vrij nemen. Balans lijkt het sleutelwoord voor alles. Maar hoe zit dat eigenlijk met onze doelen? Kun je ook daar te veel of te weinig balans in hebben?
Zolang als ik kan praten, ben ik al een 5-jarenplan-meisje. Je kent ze vast wel: iemand die haar hele leven keurig had uitgestippeld. Van droomhuis tot droombaan, van droomauto tot droombruiloft alles lag vast, netjes in de planning. En natuurlijk, het leven loopt nooit precies zoals je denkt. Er komen kansen op je pad die je niet had voorzien, en soms nemen die je mee in een heel andere richting. Toch gaf dat plan mij altijd houvast. Het voelde als een kompas: zolang ik mijn doelen kende, wist ik waar ik heen moest.
Totdat die ene vraag bleef hangen: Wanneer leef je te veel vooruit en te weinig in het nu?
Kun je echt genieten als je voortdurend bezig bent met wat er nog moet komen? Sta je wel eens stil bij wat je al bereikt hebt of draait het alleen maar om die stip op de horizon?
Soms is het goed om even in de achteruitkijkspiegel te kijken. Niet om te blijven hangen in het verleden, maar om te beseffen hoe ver je al bent gekomen. Reflecteren is meer dan alleen kritisch kijken naar wat beter moet,het is ook dankbaar zijn voor wat al goed gaat.
En daar begon het voor mij te kantelen. Ik wil meer leven in het nu. Maar hoe stel je je open voor nieuwe kansen van vandaag, zonder de doelen van gisteren los te laten? Hoe blijf je trouw aan je dromen, terwijl je ook leert meebewegen met wat er op je pad komt?
Eerlijk? Ik heb het antwoord nog niet helemaal gevonden. Wat ik wél weet, is dat het leven minder draait om het hebben van een perfect plan, en meer om het durven nemen van kleine sprongen. Daarom praat ik met de mensen om me heen, weeg ik keuzes af, luister ik wat vaker naar mijn hartje en durf ik risico’s te nemen.
Want uiteindelijk kan je beter spijt hebben van wat je heb gedaan, dan spijt hebben van wat je NIET heb gedaan.
Met die gedachte spring ik wat vaker in het diepe. Want echt, wat hebben we nou eigenlijk te verliezen? Misschien is het allemaal niet zo zwaar als we het in ons hoofd maken. Misschien is het leven wel bedoeld als een route met zijweggetjes vol kansen, afleidingen en ontdekkingen die je uiteindelijk allemaal een stukje dichter bij die stip op de horizon brengen.
Dus ja, ik blijf dromen. Maar ik leer steeds meer dat geluk niet pas komt daar, aan het eind van de weg. Het zit ‘m vaak juist hier en nu.